Καθυστερημένη ομιλία και καθυστερημένο περπάτημα στα παιδιά

Καθυστερημένη ομιλία και καθυστερημένο περπάτημα στα παιδιά

Ως αναπτυξιακή καθυστέρηση ορίζεται ότι τα παιδιά δεν μπορούν να ολοκληρώσουν εγκαίρως τα αναμενόμενα αναπτυξιακά στάδια ή τα ολοκληρώνουν αργά. Όταν μιλάμε για αναπτυξιακή καθυστέρηση, δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη μόνο η σωματική ανάπτυξη του παιδιού. Θα πρέπει επίσης να παρατηρείται και να αξιολογείται ο βαθμός ανάπτυξης σε τομείς όπως ο νοητικός, ο συναισθηματικός, ο κοινωνικός, ο κινητικός και ο γλωσσικός.

Φυσιολογική διαδικασία ανάπτυξης των παιδιών

Τα όργανα που είναι απαραίτητα για την ομιλία των νεογέννητων δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί αρκετά ώστε να ελέγχονται. Τα μωρά περνούν τις περισσότερες μέρες τους ακούγοντας τις φωνές της μητέρας τους. Ωστόσο, εξακολουθούν να εκφράζουν τις διαφορετικές επιθυμίες τους μέσα από διαφορετικούς τόνους κλάματος, γέλια και εκφράσεις στη γλώσσα τους. Οι γονείς που παρακολουθούν στενά τις διαδικασίες ανάπτυξης των παιδιών τους μπορούν να εντοπίσουν έγκαιρα πιθανά προβλήματα όπως η καθυστερημένη ομιλία και το αργό περπάτημα. Το να κάνουν ήχους χωρίς νόημα και το γέλιο είναι οι πρώτες προσπάθειες των μωρών να μιλήσουν. Γενικά, τα μωρά αρχίζουν να χρησιμοποιούν λέξεις με νόημα αφού γίνουν ενός έτους και η διαδικασία εκμάθησης νέων λέξεων επιταχύνεται από τον 18ο μήνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, παρατηρείται επίσης ανάπτυξη του λεξιλογίου των μωρών. Πριν από την ηλικία των 2 ετών, τα παιδιά χρησιμοποιούν χειρονομίες μαζί με λέξεις, αλλά μετά την ηλικία των 2 ετών, αρχίζουν να χρησιμοποιούν χειρονομίες λιγότερο και να εκφράζονται με προτάσεις. Όταν τα παιδιά φτάνουν στην ηλικία των 4-5 ετών, μπορούν να εκφράσουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους στους ενήλικες με μεγάλες και σύνθετες προτάσεις χωρίς δυσκολία και μπορούν εύκολα να κατανοήσουν τα γεγονότα και τις αφηγήσεις γύρω τους. Η ακαθάριστη κινητική ανάπτυξη των μωρών μπορεί επίσης να ποικίλλει. Για παράδειγμα, μερικά μωρά κάνουν τα πρώτα τους βήματα όταν είναι ενός έτους και μερικά μωρά κάνουν τα πρώτα τους βήματα όταν είναι 15-16 μηνών. Τα μωρά συνήθως αρχίζουν να περπατούν μεταξύ 12 και 18 μηνών.

Πότε πρέπει να υπάρχουν ύποπτα προβλήματα καθυστερημένης ομιλίας και καθυστερημένης βάδισης στα παιδιά;

Τα παιδιά αναμένεται να επιδείξουν τις δεξιότητές τους στην ομιλία και το περπάτημα τους πρώτους 18-30 μήνες. Τα παιδιά που μπορεί να είναι πίσω από τους συνομηλίκους τους σε ορισμένες δεξιότητες μπορεί να έχουν δεξιότητες όπως το φαγητό, το περπάτημα και την τουαλέτα, αλλά η ομιλία τους μπορεί να καθυστερήσει. Γενικά, όλα τα παιδιά έχουν κοινά αναπτυξιακά στάδια. Ωστόσο, ορισμένα παιδιά μπορεί να έχουν ένα μοναδικό αναπτυξιακό χρονοδιάγραμμα, επομένως μπορεί να αρχίσουν να μιλούν νωρίτερα ή αργότερα από τους συνομηλίκους τους. Σε μελέτες σχετικά με προβλήματα όψιμης ομιλίας, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά με γλωσσικές διαταραχές και ομιλία χρησιμοποιούν λιγότερες λέξεις. Όσο νωρίτερα διαπιστωθούν τα προβλήματα γλώσσας και ομιλίας ενός παιδιού, τόσο νωρίτερα μπορεί να είναι η αντιμετώπισή του. Εάν το παιδί αναπτύσσεται πιο αργά από τους συνομηλίκους του μεταξύ 24 και 30 μηνών και δεν μπορεί να κλείσει το χάσμα μεταξύ του ίδιου και των άλλων παιδιών, τα προβλήματα ομιλίας και ομιλίας του μπορεί να επιδεινωθούν. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να γίνει πολύ πιο περίπλοκο σε συνδυασμό με ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα. Εάν τα παιδιά μιλούν με τους δασκάλους τους περισσότερο από τους συνομηλίκους τους σε νηπιαγωγεία και νηπιαγωγεία, αποφεύγουν να παίζουν παιχνίδια με άλλα παιδιά και δυσκολεύονται να εκφραστούν, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν ειδικό γιατρό. Ομοίως, εάν ένα παιδί 18 μηνών δεν έχει αρχίσει να περπατά, δεν μπουσουλάει, δεν σηκώνεται όρθιο κρατώντας ένα αντικείμενο ή δεν κάνει μια κίνηση ώθησης με τα πόδια του ενώ είναι ξαπλωμένο, θα πρέπει να υποψιαστείτε την καθυστέρηση στο περπάτημα και πρέπει οπωσδήποτε να δει έναν ειδικό γιατρό.

Η καθυστερημένη ομιλία και το αργό περπάτημα στα παιδιά μπορεί να είναι συμπτώματα ποιας νόσου;

Τα ιατρικά προβλήματα που εμφανίζονται πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη γέννηση παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του μωρού. Προβλήματα όπως μεταβολικές παθήσεις, εγκεφαλικές διαταραχές, μυϊκές παθήσεις, μόλυνση και πρόωρος τοκετός στο έμβρυο επηρεάζουν όχι μόνο την κινητική ανάπτυξη του παιδιού αλλά και ολόκληρη την ανάπτυξή του. Αναπτυξιακά προβλήματα όπως το σύνδρομο Down, η εγκεφαλική παράλυση και η μυϊκή δυστροφία μπορεί να κάνουν τα παιδιά να περπατούν αργά. Δυσκολίες στις γλωσσικές και λεκτικές δεξιότητες παρατηρούνται σε παιδιά με νευρολογικά προβλήματα όπως υδροκεφαλία, εγκεφαλικό επεισόδιο, επιληπτικές κρίσεις, γνωστικές διαταραχές και ασθένειες όπως ο αυτισμός. Τα μωρά που φτάνουν τους 18 μήνες και δυσκολεύονται να παίξουν με άλλα παιδιά και δεν μπορούν να εκφραστούν μπορεί να ειπωθεί ότι έχουν προβλήματα ομιλίας και γλώσσας, αλλά αυτά τα προβλήματα θεωρούνται επίσης συμπτώματα αυτισμού. Η έγκαιρη αναγνώριση των δυσκολιών στο περπάτημα και στην ομιλία και η άμεση παρέμβαση μπορεί να βοηθήσει στην ταχύτερη επίλυση των προβλημάτων.